„Ruszajmy się” - kolejna relacja
W dniu 20.01.2025 odbył się trzeci już spacer w ramach projektu „Ruszajmy się”.
Uczestniczyło w nim sześć osób i specjalny uczestnik Piotruś. Pogoda dopisała, świeciło nawet słońce.
Do zobaczenia na następnym spacerze w dniu 27.01.2025 (poniedziałek), start o godz. 11.00.
Warto się ruszać.
Pozdrawiam.
Tekst: Stanisław Golumski
__________________________________________________________________________________________
Rajd pieszy nr 10
25.01.2025 r. z cyklu „Wypad za miasto”
– sprawozdanie
W dniu 25.01.2025 r. w ramach „Wypadów za miasto” zrealizo-waliśmy program historyczny pod hasłem „Szlak imienia Hetmana Stefana Czarnieckiego”. Był to fragment trasy turystycznej utworzonej w 1957 roku.
Rozpoczęliśmy wędrówkę z parkingu przy kąpielisku Nierzym. Po prelekcji organizatora omawiającego historię powstania tego szlaku pomaszerowaliśmy dalej wzdłuż jezior Nierzym, Ostrowite i Jeż do leśniczówki Nierzym (Młynów) do Punktu Edukacji Leśnej Nad-leśnictwa Kłodawa, gdzie przy ognisku witaliśmy Nowy Rok turystyczny PTTK Stilon. Powrót odcinkami czerwonego szlaku im. Czarnieckiego do jeziora Nierzym i parkingu.
Trasa rajdu to ok. 10 km przebiegała urokliwymi terenami leśnymi o zróżnicowanej konfiguracji z pięknymi widokami na jeziora.
W Wypadzie uczestniczyło 19 osób.
Opis imprezy: Tomasz Granops
Zdjęcia: Jan Nowakowski, Antoni Pieprzyk, Stanisław Golumski
i Kazimierz Kamiński
___________________________________________________________________________________________________________
Drugi spacer za nami
W mroźny dzień -12 lutego na miejsce zbiórki i spaceru po parku Kopernika przyszło 30 członków i sympatyków Oddziału PTTK” Stilon”.
Ryszard Bronisz i Biskup Mirosław Wola zaprosili nas do kościoła ewangelickiego znajdującego się na terenie parku (obecnie Ewangelicko-Augsburski Kościół Świętej Trójcy). Biskup opowiedział nam historię kościoła i zasady panujące w kościele ewangelickim, a Rysiu Bronisz pokazał stare zdjęcia kaplicy zbudowanej na terenie cmentarza, po wojnie nazywanego cmentarzem poniemieckim.
Cmentarz założono w roku 1831, który po kilkakrotnym powiększaniu osiągnął powierzchnię prawie 18 ha. Do 1945 r. dokonano tam ponad 10 tys. pochówków. Cmentarz istniał ponad 100 lat i był miejscem spoczynku najbardziej zasłużonych mieszkańców Landsbergu XIX wieku.
Po wojnie cmentarz ulegał dewastacji. W roku 1971 władze podjęły decyzję o likwidacji cmentarza i wybudowaniu w tym miejscu parku Kopernika. Park założono w latach 1972-74, a jego urządzenie w dużej części w ramach czynu społecznego przeprowadzali pracownicy ZWCH Stilon. Na terenie parku powstała fontanna, place zabaw, siłownia, skatepark i miasteczko ruchu drogowego. W parku rośnie wiele okazów roślinnych. Z powodzeniem wskazać można takie gatunki jak: cis pospolity, jesion wyniosły, czy też roztaczająca podczas kwitnienia słodki zapach lipa drobnolistna.
W roku 2006 w związku z budową drogi przecinającej dawny cmentarz w czerwcu 2010 roku przeprowadzono ekshumację ponad 1000 grobów. Obok kościoła ewangelickiego otwarto symboliczne lapidarium z tablicami z dawnego cmentarza.
W roku 2022 park przeszedł reaktywację - utwardzono nowe alejki, wyremontowano fontannę, zasadzono wiele nowych drzew i innych roślin.
Po parku Kopernika oprowadzał nas Ryszard Bronisz.
Pomysłodawczynią spacerów jest Maria Karbowska,
a organizatorem Aleksander Grabowski, który Państwa zaprasza na kolejne spacery, któ-re odbywać się będą w każdą drugą środę miesiąca.
_______________________________________________________________________________
Rajd pieszy nr 11 z cyklu „Wypad za miasto”
Dolsk–Pszczelnik–Dolsk
W dniu 22.02.2025 r. w ramach „Wypadów za miasto” wybraliśmy się na szlak Templariusz i Joannitów trasą historycznie związaną z Zakonami.
Tradycyjnie wyruszyliśmy spad Castoramy w Gorzowie o godz. 9.30 prywatnymi samochodami do wsi Dolsk w woj. Zachodnio-pomorskim. Po krótkiej informacji organizatora o terenie oraz jego historycznych walorach i programie wycieczki wyruszyliśmy w kierunku miejscowości Pszczelnik. Po drodze zwiedziliśmy kuźnię z 1784 roku oraz odremontowany pałac w Dolsku. Dalej prawym brzegiem jeziora Dolsk leśnymi duktami dotarliśmy do muzeum lotników litewskich, którzy zginęli w tym rejonie w czasie przelotu z Nowego Jorku do Kowna. Po zwiedzeniu izby pamięci przeszliśmy na miejsce katastrofy, gdzie został wzniesiony pomnik upamiętniający to wydarzenie. Po krótkiej przerwie przeszliśmy nad jezioro Zielin, gdzie na plaży był zaplanowany dłuższy postój. Przy ognisku odpoczęliśmy i po godzinie wyruszyliśmy w drogę powrotną.
Trasa liczyła ok. 14 km. W imprezie brało udział 26 osób.
Opis: organizator imprezy Tomasz Granops
Zdjęcia: Krystyna Górska, Antoni Pieprzyk, Stanisław Golumski, Kazimierz Kamiński
___________________________________________________________________________________________________________
Sprawozdanie z imprezy z 5.04.2025 r.
z cyklu „Wypad za miasto”
Rajd pieszy 13 - Wokół jeziora Lipie
Spotkaliśmy się o godz. 9.30 przy Castoramie na Osiedlu Górczyn. Pojechaliśmy prywatnymi samochodami do miejscowości Długie nad jeziorem Lipie.
Zostawiamy samochody – parking nad jeziorem i kierujemy się w kierunku jeziora Kokna. Poszliśmy lasem i pięknymi wąwozami prawym brzegiem jeziora. Przekroczyliśmy drogę DK 22 i skierowaliśmy ponowie nad jezioro Lipie. Doszliśmy do Mierzęckiej Strugi, która wypływa z tego jeziora i pomaszerowaliśmy do jeziora Osiek do punktu widokowego i zorganizowanego miejsca odpoczynku. Rozpaliliśmy ognisko oraz zwiedziliśmy okolicę z Mostem Pojednania.
Po odpoczynku skierowaliśmy się do jeziora Słowa do słowiańskiego grodziska. Po jego zwiedzeniu wracamy brzegiem jeziora Lipy do parkingu. Wypad skończyliśmy w bistro nad jeziorem.
Trasa ok. 16 km. Pomimo długiego odcinka Wypadu zebrało się wyjątkowo duże grono 34 osób (mam nadzieję zadowolonych ze spaceru) .
Do zobaczenia.
Organizator Tomasz Granops
___________________________________________________________________________________________________________
SIÓDMY SPACER Z CYKLU „PARKI MIEJSKIE” ZA NAMI
Po Parku przy szpitalu na ulicy Walczaka oprowadził nas kol. Roman Skudynowski.
Spotkaliśmy się przy dawnej kaplicy szpitalnej. Kol. Roman przywitał uczestników i opowiedział o historii powstania szpitala i parku.
Pierwsze budynki szpitala powstały już w roku 1887, a w roku 1888 nastąpiło oddanie szpitala do użytku. W tym samym czasie utworzono park o powierzchni 9 ha. Zadaniem parku było stworzenie pasa zieleni oddzielającego szpital od ulicy Walczaka i zakładów chemicznych ZWCh Stilon.
W parku na dzień dzisiejszy rośnie ponad 50 gatunków różnych drzew. My zapoznaliśmy się z 20 gatunkami. Na uwagę zasługują rosnące tu okazy tulipanowca amerykańskiego pozostające najstarszymi okazami tego gatunku w mieście. Pomimo licznych zmniejszeń powierzchni, park pozostaje w dobrej kondycji. Zachował się starodrzew składający się z między innymi z takich gatunków jak: brzoza brodawkowata, dąb bezszypułkowy, dąb szypułkowy, buk pospolity, jesion wyniosły, kasztanowiec biały, lipa drobnolistna i lipa szerokolistna, klon pospolity, klon jawor, magnolia pośrednia, topola berlińska, wiąz szypułkowy i wiąz górski, robinia akacjowa, wierzba płacząca i żywotnik zachodni. O każdej z tych roślin usłyszeliśmy krótką charakterystykę, między innymi: kraj pochodzenia i optymalne warunki wzrostu np. w cieniu, czy na słońcu, zmiennocieplne czy odporne na mróz.
Spacer trwał koło 2 godzin i uczestniczyło w nim 13 osób członków i sympatyków PTTK. Dziękujemy Romanowi za spacer i opowieści o roślinach .
Do zobaczenia na następnym spacerze
Opis i zdjęcia:
Aleksander Grabowski
___________________________________________________________________________________________________________
Pierwsze parki
15 stycznia odbył się pierwszy spacer z nowego cyklu „Parkami Gorzowa”. Pomimo mało zachęca-jącej pogody - było mglisto, wilgotno i chłodno - na starcie stanęło blisko 20 osób.
Jako pierwszy obejrzeliśmy park Górczyński (między ulicami Górczyńską i Kombatantów), po którym oprowadziła nas Krystyna Kamińska. Ten duży park (8,5 ha) założono w 1993 roku. Przyciąga on atrakcjami dla dzieci oraz urządzeniami do ćwiczeń dla dorosłych. Jest tu także Polana Przyjaciół, czyli wybieg dla psów z atrakcjami.
Byliśmy również w parku 750-lecia Gorzowa (u zbiegu ulic Czartoryskiego i Dekerta) powstałym z okazji jubileuszu miasta. Inicjatorami jego byli mieszkańcy sąsiednich domów, m. in. Mirosław Urbanowicz, który sugestywnie opowiedział o walce o ten park. Oprócz wielu ciekawych miejsc na uwagę zasługuje aleja składająca się z kilku rodzajów nawierzchni przeniesionych tu ze starych ulic Gorzowa, m.in. kocie łby, kostka asfaltowa, płyty tzw. kontrybucyjne i inne.
Pora roku nie pozwala na zajmowanie się roślinnością. Oprowadzający informowali o ciekawych drzewach i krzewach, ale trzeba tu wrócić w sezonie, by zobaczyć je w pełnej krasie.
Organizatorem cyklu „Parkami Gorzowa” jest Aleksander Grabowski. Spacery odbywać się będą w każdą drugą środę miesiąca.
Opis: Krystyna Kamińska
___________________________________________________________________________________________________________
Do malarzy
10 kwietnia 2025 roku 50 członków i sympatyków Oddziału PTTK Stilon pojechało do Rogalina i Poznania, by obejrzeć obrazy Józefa Chełmońskiego i Jacka Malczewskiego.
Właściciel Rogalina - hrabia Edward Aleksander Raczyński był kolekcjonerem dział sztuki oraz prezesem Krakowskiego Towarzystwa Sztuk Pięknych. Cenił i zapraszał do swojego majątku Jacka Malczewskiego. W galerii zbudowanej specjalnie do prezentacji obrazów znajduje się 48 prac Jacka Malczewskiego, w tym tak ważne jak namalowane tutaj „W tumanie” i „Melancholia”. Ponadto kilka prac przedstawiających mieszkańców pałacu znajduje się w pałacowej ekspozycji. W dwóch grupach, pod kierunkiem fachowych prezenterek obejrzeliśmy prace Jacka Malczewskiego w galerii. Zwiedzaliśmy także pałacowe wnętrza oraz gabinet prezydenta Edwarda Bernarda Raczyńskiego, prezydenta RP na Uchodźstwie, w którym urzędował i spędził 26 lat życia.
Następnie przejechaliśmy do Poznania. W Muzeum Narodowym w Poznaniu znajduje się duża kolekcja prac Jacka Malczewskiego, którą także obejrzeliśmy, choć z konieczności z pewnej odległości, bo nie można było podejść blisko. Najważniejsza jednak w tym muzeum była dla nas wystawa prac Józefa Chełmońskiego, wybitnego malarza II połowy XIX wieku. Pod kierunkiem kompetentnej prezenterki poznaliśmy życie i okresy twórczości tego wybitnego artysty, który w swoim malarstwie zaklął tajemnicę polskości, a monotonny krajobraz polskiej wsi podniósł do rangi sztuki. Oglądaliśmy najbardziej znane obrazy „Bociany” i „Babie lato”, a także 120 innych wypożyczonych z wielu polskich i zagranicznych muzeów.
W trakcie wycieczki dostaliśmy dużą dawkę malarstwa dwóch wybitnych artystów żyjących niemal w tym samym czasie, ale zdecydowanie odmiennych w sposobie tworzenia dzieł sztuki. Chełmoński pokazał swój malarski związek z polskim krajobrazem i nauczył nas na niego patrzeć, a Malczewski przedstawiał niepokoje duszy i przekonał, że wieloznaczność emocji też może być tematem obrazu.
Wycieczkę przygotowali: Krystyna Kamińska, Jola Chojnicka i Stanisław Golumski.
Zdjęcia: Bernarda Burghardt, Aleksander Grabowski i Jolanta Chojnicka Krystyna Kamińska
___________________________________________________________________________________________________________
Park przy Muzeum Lubuskim
9 kwietnia 2025 roku mieliśmy zwiedzać park wokół Muzeum Lubuskiego im. Jana Dekerta, jednak, jak się okazało, w tym dniu nie mógł nas oprowadzić pracujący tam ogrodnik. Znakomicie zastąpili go inni pracownicy muzeum, tyle że więcej opowiedzieli nam o historii rodziny Schroederów, dla której wzniesiono tę willę, a również o architekturze obiektu, niż o roślinności. Z tego względu zostaliśmy zaproszeni na zwiedzenie parku w innym terminie.
Ogród dendrologiczny otaczający obecnie siedzibą muzeum założony został przez Gustawa Schroedera dookoła jego willi w pierwszych latach XX wieku. Na działce liczącej trzy hektary w centrum miasta rośnie niemal 150 gatunków krzewów i drzew. Po pagórkowatym terenie malowniczo wiją się alejki. Z najwyższego punktu rozciąga się piękny widok na Zawarcie.
Ogród podzielony jest na kilka części: ogród górski, lapidarium, wąwóz obłożony blokami skały wapiennej i „grodzisko”, do którego prowadzą schody. Ciekawostką jest grobowiec megalityczny przeniesiony do ogrodu z Parku Czechówek. W jego wnętrzu znaleziono szczątki 17 osób oraz krzemienne narzędzia, bursztynowe ozdoby i dwa kły dzikiej świni.
Przez park poprowadzona jest ścieżka dydaktyczna, która pozwala poznać egzotyczne okazy drzew i krzewów. Na dużej polanie wystawione są rzeźby: dwa putta z portalu Urzędu Miasta i „Macierzyństwo” autorstwa Zofii Bilińskiej, praca wykonana w marmurze carraryjskim.
W oprowadzaniu wzięło udział ok. 30 osób. Wycieczkę przygotował Aleksandra Grabowskiego
Opis: Krystyna Kamińska
Zdjęcia: Aleksander Grabowski
___________________________________________________________________________________________________________
29 kwietnia pojechaliśmy do Teatru Wielkiego w Poznania na operę Giacomo Verdiego „Otello”.
Jest to opera z późnego okresu twórczości tego kompozytora, jej premiera miała miejsce w 1887 roku. Poprzednia - „Aida” wystawiona była 16 lat wcześniej. Tyle czasu zabrał Mistrzowi odpoczynek, a potem tworzenie nowej opery. Libretto opiera się na dramacie Szekspira pod tym samym tytułem i pokazuje zgubne konsekwencje zazdrości. Reżyser David Pountney poprowadził spektakl jak przedstawienie teatralne, pozwalając odbiorcom wczuć się w stany emocjonalne bohaterów. A że plotka, podjudzanie i zazdrość ciągle są obecne w naszych czasach, więc odbieraliśmy ten spektakl przez pryzmat własnych przeżyć lub doświadczeń. Wstrząsające przedstawienie.
Operę tę poznański Teatr Wielki przygotował na otwarcie po długim remoncie. Orkiestrę prowadził Jacek Kaspszyk. Znakomite chóry, wielkie głosy. „Otello” nie jest operą podobną do „Traviatty” czy „Rigoletta” z ich znanymi ariami. Verdi przejął od Wagnera monumentalizm, zamiast arii wprowadził recitatywy, ale pozostawił melodyjne duety. „Otello” na długo pozostanie w naszej pamięci.
Wyjazd zorganizowała Krystyna Jankowska-Białas, opowieść o operze przekazała Krystyna Kamińska.
Zdjęcia Kazimierz Kamiński
___________________________________________________________________________________________________________
PRÓBA GENERALNA KONCERTU „PRZYSTANEK POLSKA”
W dniu 25 kwietnia 2025 r. o godz. 10.00 w próbie generalnej In Touch orkiestry symfonicznej Filharmonii Gorzowskiej uczestniczyło 19 członków i sympatyków Oddziału PTTK „Stilon”. In Touch to cykl otwartych prób generalnych organizowanych dla publiczności. Słuchacze mają niepowtarzalną okazję, by podczas ostatniej próby przed koncertem o godz. 19.00 przyjrzeć się pracy dyrygenta, orkiestry oraz zaproszonych solistów. Dla artystów próba przed wykonaniem koncertu to moment na poprawki i dopracowanie całości. Koncert nazywał się „Przystanek Polska”. Już sam tytuł koncertu obiecywał, że usłyszymy utwory kompozytorów polskich, tak rzadko granych przez orkiestry symfoniczne. Możemy powiedzieć, że znamy, chociaż trochę, utwory Chopina, Moniuszki, czy Szymanowskiego, ale już Elsnera, Wieniawskiego, czy Noskowskiego to raczej nie. Więc zatrzymaliśmy się na przystanku „Przystanek Polska”. Grała orkiestra symfoniczna Filharmonii Gorzowskiej, dyrygował gościnnie maestro Paweł Przytocki, absolwent Akademii Muzycznej w Krakowie. Dyrygował w wielu filharmoniach, ostatnio związał się z Filharmonią Łódzką. Ma stopień doktora habilitowanego w dziedzinie sztuk muzycznych w dyscyplinie artystycznej – dyrygentura. Pierwszym utworem była Uwertura do opery Leszek Biały. Czarownica z Łysej Góry Józefa Elsnera. Józef Elsner był nauczycielem Fryderyka Chopina, którego uczył już od 1822 r. Trafnie ocenił talent Chopina, pisząc na świadectwie szkolnym „szczególna zdatność, geniusz muzyczny”. Józef Elsner - ur. 1.06.1769 w Grodkowie (okolice Wrocławia). Wcześnie zaczął komponować, grał też na skrzypcach i pięknie śpiewał. Działał we Wrocławiu, we Lwowie, później w Warszawie. W Teatrze Wielkim w Warszawie wystawił 30 oper i dwa balety. Był nauczycielem Fryderyka Chopina, ale również wykształcił wielu polskich kompozytorów, uczył kompozycji i śpiewu. Był bardzo płodnym kompozytorem, skomponował ok. 200 różnych utworów. Za zasługi na polu muzyki został odznaczony Orderem Świętego Stanisława IV klasy. Zmarł 18.04.1854 r., grób znajduje się na warszawskich Powązkach. Drugim utworem był I Koncert skrzypcowy fis-moll op. 14 Henryka Wieniawskiego. Utwór skomponował mając niecałe 18 lat w 1853 r. Powstał jeden z najpopularniejszych koncertów solowych polskiego romantyzmu. Utwór zagrał bardzo młody (22 lata), bardzo zdolny, student Akademii Muzycznej w Łodzi - skrzypek Wojciech Niedziółka. Brał udział w wielu konkursach skrzypcowych. Jest laureatem nagrody #Koryfeusz Muzyki Polskiej 2023 - odkrycie roku. Zachwycił nas i oczarował brawurowym wykonaniem tego utworu. Ten koncert nagrał na płycie z Filharmonią Łódzką, dyrygował Paweł Przytocki. Henryk Wieniawski - ur. 10.07.1835 r. w Lublinie. To jeden z najwybitniejszych skrzypków i kompozytorów w historii muzyki polskiej. Nazwisko ma po ojcu, Żydzie, który zmienił swoje nazwisko na Tadeusz Wieniawski, od przedmieścia Lublina, Wieniawy, gdzie mieszkał z rodziną. Henryk Wieniawski mając 8 lat wyjechał do Paryża, gdzie skończył Konserwatorium Paryskie w wieku 11 lat z I nagrodą i złotym medalem. W wieku 15 lat wraz ze swoim bratem zjechali z koncertami całą Europę. Sam koncertował w Imperium Rosyjskim. Wieniawski był typem artysty – wędrowca. Koncertował po całym świecie. Do domu wpadał na chwilę. Chorował na serce, był nadmiernie otyły. Zmarł 31.03.1880 r. podczas koncertów w Moskwie. Miał niecałe 45 lat. Najpierw było pożegnanie w Moskwie, potem pogrzeb na Powązkach. Na pogrzeb przybyło 40 tys. jego wielbicieli. Trzeba wspomnieć o Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym im. Henryka Wieniawskiego. Od 1935 r. odbywa się co 5 lat. Jest przeznaczony dla skrzypków do 30 lat. Najbliższy w 2027 r. Trzecim utworem miała być II Symfonia c- moll „Elegijna” Zygmunta Noskowskiego. Powstała w 1879 r. Zygmunt Noskowski ur. 2.05.1846 r. w Warszawie. Kształcił się w Warszawie, później w Berlinie. Był kompozytorem, dyrygentem i pedagogiem. Był dyrektorem Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego. Zmarł w Warszawie 23.07.1909 r. Pochowany został na Powązkach. Maestro Paweł Przytocki nie ćwiczył tego utworu stwierdzając, że orkiestra gra go doskonale. Przed próbą generalną koncertu o kompozytorach i utworach opowiadała Maria Karbowska, która z ramienia Zarządu Oddziału PTTK „Stilon” zorganizowała wspólne uczestnictwo w tej próbie.
Tekst – Maria Karbowska
Zdjęcia – Maria Karbowska, Elżbieta Piekarczyk, Marian Piekarczyk i zdjęcia prasowe
___________________________________________________________________________________________________________
CERKIEW NARODZENIA NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY
W GORZOWIE WLKP.
7 maja 2025 r. grupa 31 członków i sympatyków Oddziału PTTK „Stilon” odwiedziła gorzowską cerkiew p.w. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. W progach cerkwi grupę powitał proboszcz parafii ksiądz Tomasz Mędrycki. Opowiedział historię pierwszej cerkwi, która mieściła się w zaadoptowanym budynku przy ulicy Warszawskiej oraz obecnej przy ulicy Kostrzyńskiej. Cerkiew wybudowano w latach 1989 -1995 z inicjatywy około 40 rodzin przesiedlonych z Sądecczyzny w okolice Gorzowa. Świątynię wyświęcono 21 września 1995 r. Cerkiew zbudowana jest na planie krzyża greckiego o długości, szerokości i wysokości 25 m. Posiada pięć kopuł symbolizujących Jezusa Chrystusa i czterech apostołów. Składa się z trzech części: przedsionka, nawy i sanktuarium, czyli przestrzeni ołtarzowej oddzielonej od części nawowej ikonostasem (ścianą z ikonami). Pośrodku sanktuarium, gdzie mogą przebywać jedynie duchowni, znajduje się ołtarz. Ołtarz skierowany jest na wschód na pamiątkę miejsca narodzin Jezusa Chrystusa. Do części ołtarzowej mogą wchodzić tylko mężczyźni. W części środkowej nawy jest stolik z umieszczoną na nim ikoną. Rodzaj ikony zmienia się w zależności od obchodzonych świąt. Teraz jest ikona Chrystusa Zmartwychwstałego z racji obchodzonej niedawno Wielkanocy. To, co nas zachwyciło najbardziej, to ikonostas wykonany przez Policealne Studium Ikonograficzne w Bielsku Podlaskim. Ikony umieszczone są w kilku rzędach. W dolnym rzędzie po prawej stronie jest ikona przedstawiająca scenę narodzenia Przenajświętszej Maryi Panny, pod wezwaniem której jest cerkiew. Zwieńczeniem ikonostasu jest ikona w formie krzyża franciszkańskiego. Jest to kopia średniowiecznej ikony z XII w. pochodzącej z kościoła św. Damiana w Asyżu. Pod nią modlił się św. Franciszek, stąd nazwa krzyża. Oryginał ikony znajduje się w kościele św. Klary w Asyżu we Włoszech. Podobna kopia jest w bocznej kaplicy kościoła św. św. Stanisława i Antoniego (Biały Kościół) w Gorzowie. Na zewnętrznych ścianach cerkwi umieszczone są tablice poświęcone pamięci budowniczych cerkwi i fundatorów dwóch dzwonów. Ksiądz Tomasz Mędrycki odpowiadał na liczne pytania oraz zaprosił nas do Domu Parafialnego na herbatę, kawę i ciastka. Zapraszał do odwiedzania cerkwi i na koncerty, które się tam odbywają, w tym koncerty chóru cerkiewnego. W imieniu grupy podziękowanie księdzu złożyła Maria Karbowska i wręczyła w prezencie książkę „Gorzowskie murale”. Wizyta w cerkwi była dla grupy niezwykłym przeżyciem i nowym doświadczeniem.
Z ramienia Zarządu Oddziału PTTK „Stilon” organizatorką odwiedzenia cerkwi była Maria Karbowska.
Tekst – Maria Karbowska
Zdjęcia – Aleksander Grabowski
___________________________________________________________________________________________________________
FILHARMONIA GORZOWSKA OD KULIS PO RAZ TRZECI
W dniu 12 maja 2025 r. III grupa 14 osób, członków i sympatyków Oddziału PTTK „Stilon”, odwiedziła Filharmonię Gorzowską. Po filharmonii oprowadziła nas, podobnie jak dwie poprzednie grupy, pani Renata Ochwat. Powitała nas w foyer, w którym znajduje się m.in. kawiarnia. Zaczęliśmy zwiedzanie od najważniejszego pomieszczenia, sali koncertowej. Tam opowiedziała o twórcach filharmonii, najważniejszych pomieszczeniach i licznych ciekawostkach i tajemniczych zdarzeniach. Przypomniała projektanta filharmonii Daniela Frąca. Projekt budowy Filharmonii Gorzowskiej został nagrodzony w kategorii kultura „Lubuski Eurolider 2009 r.” W sali koncertowej szczególnie zwróciła naszą uwagę na akustykę sali. To jedna z najlepszych pod względem akustyki sal tego typu w Polsce. Przeszliśmy obok „inspicjentornii”, czyli miejscu dowodzenia artystami i widownią. Grupa III miała również okazję zobaczyć miejsce sterowania parametrami powietrza podawanymi do wszystkich pomieszczeń filharmonii. Zobaczyliśmy jedną z czterech sal prób dla symfoników i salę kameralną gdzie odbywają się koncerty w mniejszym formacie. Długim korytarzem przeszliśmy do pomieszczeń zaplecza dla artystów gdzie jest kompleks garderób oraz pokoje hotelowe. W dalszej części korytarza znajdują się biura administracyjne filharmonii. Grupa III wjechała windą na najwyższy poziom foyer, skąd rozciąga się widok na zabudowania podziemnego parkingu oraz na odległe Zawarcie. Filharmonia Gorzowska była tworzona od zera. Koncert inauguracyjny odbył się 18 maja 2011 r. Orkiestra zagrała IX Symfonię d-moll op.125 Ludwiga van Beethovena. Już w tę niedzielę minie 14 rocznica działalności filharmonii. Pani Renata Ochwat podziękowała uczestnikom za zainteresowanie filharmonią i powiedziała, że ma nadzieję widywać wszystkich na koncertach. Ryszard Bronisz na jej ręce podarował Filharmonii Gorzowskiej wachlarz przygotowany na koncert inauguracyjny. Opowiedział nam ciekawą historię zaprojektowania wachlarza. Pomysł wykonania wachlarzy narodził się podczas jego pobytu w Teatrze Wielkim w Warszawie i oglądania wystawy olbrzymiej liczby wachlarzy z różnych epok. Potem było poszukiwanie wykonawcy. Wykonano 600 wachlarzy, które wręczono każdej kobiecie uczestniczącej w koncercie. Na wachlarzu umieszczono datę koncertu inauguracyjnego i logo sponsora GRH. Mamy nadzieję, że będą mogli oglądać go słuchacze przybywający na koncerty.
Maria Karbowska, która z ramienia Zarządu Oddziału była organizatorem wydarzenia podziękowała Renacie Ochwat za wyczerpujące informacje i stworzenie przyjaznej atmosfery podczas zwiedzania Filharmonii Gorzowskiej.
Tekst – Maria Karbowska
Zdjęcia – Jacek Buczyński, Maria Karbowska, Leszek Sielewicz,
___________________________________________________________________________________________________________
„BIBLIOTEKA. LUBIĘ TU BYĆ!”
Na zaproszenie kierowniczki pani Cecylii Marcyniuk gościliśmy w Wojewódzkiej i Miejskiej Publicznej Bibliotece Filii nr 14 przy ulicy Wróblewskiego w Gorzowie Wlkp. Oddział PTTK „Stilon” reprezentowali: prezes Zarządu Oddziału Aleksander Grabowski i długoletnia członkini Oddziału Maria Karbowska. Zaproszenie związane było z uroczystościami Ogólnopolskiego Dnia Bibliotekarzy i Bibliotek, które przypadło 8 maja 2025 r. Była to już 40 rocznica tego święta, które trwa od 1985 r. Witając się z kierowniczką złożyliśmy na jej ręce kwiaty i życzenia wszystkim bibliotekarzom polskim pozyskiwania jak największej liczby czytelników książek. Święto Bibliotekarzy i Bibliotek trwa do 15 maja i przebiega pod hasłem „Biblioteka. Lubię tu być!”. W tym czasie odbywają się we wszystkich polskich bibliotekach spotkania, odczyty, prelekcje i tematyczne konkursy. Prezes Zarządu Oddziału Aleksander Grabowski przedstawił zebranym w krótkim zarysie historię powstania PTTK ( Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze) podkreślając przełomowe daty: 17 grudnia 1950 r. kiedy powstało PTTK przez połączenie PTT ( Polskie Towarzystwo Tatrzańskie ) i PTK ( Polskie Towarzystwo Krajoznawcze ) oraz utworzenie pierwszego Koła PTTK w Zakładach Włókien Chemicznych „Stilon” w 1956 r. i powstanie Oddziału Zakładowego PTTK „Stilon” w 1967 r. Omówił rodzaje Komisji i Klubów jakie działały w Oddziale oraz obecną strukturę organizacyjną i organizację imprez turystycznych cyklicznych i okazjonalnych w Oddziale. Odpowiadając na liczne pytania wspomniał o otwartości organizacji dla wszystkich, warunkach przyjmowania nowych członków, rodzajach składek członkowskich oraz o uprawnieniach i obowiązkach członków Oddziału. Swoje odpowiedzi uzupełnił prezentacją czterech plansz ze zdjęciami z różnych imprez turystycznych i albumami turystycznymi, od tych najstarszych z wklejonymi zdjęciami i wpisanymi odręcznie relacjami z imprez, aż po nowoczesne fotokroniki. Zaprezentował również dwa filmy z rajdów w latach 70. XX w. Uczestnicy spotkania z rozrzewnieniem oglądali sposób transportu turystów słynnym „ogórkiem”, namioty, kochery, koszule w kratę, buty pionierki, a przede wszystkim młode twarze.
Maria Karbowska zaprezentowała dwie książki wydane przez Oddział. Były to: „Nasze życie turystyczne” i „Gorzowskie murale”. Pierwsza była wydana z okazji jubileuszu 50- lecia Oddziału w 2017 r., druga w 2023 r. jako zwieńczenie projektu turystycznego „Śródki. Śladami murali gorzowskich”. Omówiła pokrótce zawarte w nich treści i zachęciła do zapoznania się z nimi i korzystania, szczególnie z tej drugiej, podczas spacerów po Gorzowie. Był to dobry moment na ich przypomnienie w cyklu wydarzeń związanych ze Świętem Bibliotekarzy i Bibliotek. Zainteresowanie działalnością Oddziału było duże, kilka osób wyraziło chęć zostania członkami naszej organizacji. Na zakończenie spotkania, w podziękowaniu za prelekcję, otrzymaliśmy od pani kierowniczki Cecylii Marcyniuk upominki w formie książek.
Tekst – Maria Karbowska
Zdjęcia – Aleksander Grabowski
___________________________________________________________________________________________________________
